5 Simple Techniques For พระเครื่อง
5 Simple Techniques For พระเครื่อง
Blog Article
Nearly every Thai Buddhist has not less than just one amulet. It really is popular to view both of those youthful and elderly folks don a minimum of one particular amulet within the neck to really feel closer to Buddha.
หลวงปู่คำพันธ์ โฆสปัญโญ (พระสุนทรธรรมากร)
Legends say that if the temple was Element of Hariphunchai Kingdom, the amulets were being crafted by Ruesi to hand out to citizens for the duration of wars and people remaining ended up positioned Within the temple's stupa.[7]
พระอานุภาพของพระรอด มีความเชื่อกันว่า พระรอด มีความศักดิ์สิทธิ์ หรือความขลังในด้านแคล้วคลาด ปราศจากภัยอันตราย และความวิบัติต่างๆ มีเสน่ห์เมตตามหานิยม ได้ลาภผล และคงกระพันชาตรี
เว็บบอร์ด พูดคุยกับเพื่อนฝูงในวงการพระเครื่อง ฟรี
พระเนื้อชินเงิน ถ้าขั้นตอนการสร้างพระพิมพ์มีสัดส่วนของเนื้อเงินเยอะที่สุดจะเรียกว่าพระชินเนื้อเงิน มีลักษณะเป็นสีเงินสวยงาม
ลงทะเบียน สมัครเปิดร้านพระ 2 เรียบร้อยแล้ว
หลวงปู่ทองพูล สิริกาโม ( พระครูสิริธรรมวัฒน์ )
ข่าว ดูดวง ตรวจหวย ไลฟ์สไตล์ กีฬา รถยนต์ เศรษฐกิจ
This article has several difficulties. Please support make improvements to it or talk about these difficulties around the chat web site. (Learn how and when to remove these messages)
เบเคอร์, คริส และผาสุก พงษ์ไพจิตร. “ก่อนจะถึงพระเครื่อง: ปรัมปราคติใน ขุนช้างขุนแผน.” แปลโดย อาทิตย์ เจียมรรัตตัญญู. ใน ธนาพล ลิ่มอภิชาต และสุวิมล รุ่งเจริญ (บก.
ข้อมูลต้องมีก่อนลงพระฟรี (ลงรายละเอียดไม่ครบ จะไม่ผ่านการตรวจสอบ)
Urgent die to help make plaster amulets Amulets are created utilizing the Buddha graphic, a picture of the popular monk, and often even an image from the monks who produced the amulets. Amulets vary in dimensions, form, and resources for instance plaster, bone, Wooden, or steel. They may consist of ash from incense or old temple structures or hair from the well known monk to include protective energy to the amulets.
ข้อมูลจาก สมาคมผู้นิยมพระเครื่องพระบูชาไทย ระบุว่า พระรอด เป็นพระเครื่องที่มีอายุนับพันปี นับเป็นหนึ่งในพระเครื่องที่เก่าแก่ที่สุดที่พบในประเทศไทย พระรอด สร้างโดยพระนางจามเทวี เมื่อครั้งเสด็จจากเมืองละโว้มาเสวยราชย์ที่หริภุญไชย (จังหวัดลำพูน) ในพ.